Hallo iedereen
Even weer een update. De laatste controle van 2014 in het UZ Leuven was alvast op vlak van kankerwaarden positief! Ondanks de lage dosis van m’n behandeling, was de waarde toch gedaald, en dat had ik zeker niet verwacht! Als dit een voorteken is voor 2015, zou dit alvast heel goed zijn! Het geeft me sowieso weer wat hoop en moed om door te bijten! Want doorbijten blijft helaas nodig. Het minpuntje was wel dat ik me tegen dat moment zo slecht voelde, dat er niets anders op zat dan de dosis naar het laagste te laten zakken van wat mogelijk is in de orale vorm. Het is nu hopen dat de kanker dan ook weer op z’n minst stabiel blijft staan! Anderzijds zit ik nu aan een veel krachtigere medicatie dan de eerste generatie van 3,5 jaar geleden, dus ik steek er m’n hoop in dat zelfs de laagste dosis van dit, nog sterker is dan de hoge dosis van toen. De toekomst zal dit moeten uitwijzen. En als hiermee de nevenwerkingen eindelijk ook eens zouden willen afnemen in plaats van toenemen, zou ik een nog veel gelukkiger mens zijn! De eindejaar periode was op zich rustig, maar toch nog te druk. Feestdagen maken m’n dagen onnoemelijk veel langer dan ze normaal zijn. Dat is op zich ook niet zo moeilijk als ik naar m’n dagen nu kijk. Op Kerst avond lag ik dan wel nog om 22u15 in m’n bed, maar op oudejaarsavond wilde ik absoluut niet de pretbederver zijn om voor middernacht naar huis te gaan. Het gevolg was heel wat dagen waarop m’n lichaam nog meer uit z’n doen was dan anders. Dan vroeger. Al wordt vroeger echt wel meer en meer compleet verleden tijd. Ik mag er eigenlijk niet teveel aan denken, maar ik doe het toch. Anderzijds besef ik dan des te meer, dat oplossingen moeten en zullen komen! Zoals vroeger zal het nooit meer worden, en dat hoeft misschien ook niet meer, maar beter dan dit, sowieso! Door de lage dosis waarop ik nu zit, moet ik ook weer frequenter naar Leuven gaan. We moeten absoluut vermijden dat de kanker plots een invalshoek vindt en weer de hoogte in schiet. Het grote minpunt aan de lage kankerwaarden, ondanks de lage dosis is wel, dat mocht de kanker nu weer toenemen, het duidelijk is dat ik met die behandeling, nooit zal kunnen stoppen. Want als een afname in dosis al betekent dat de kanker toeneemt, zou het stoppen met de behandeling al helemaal niet lukken op vlak van ziekte. Ik weet nog niet goed hoe ik hiermee moet omgaan. Enerzijds kom ik misschien een klein beetje dichterbij hetgene ik al 3,5 jaar elke seconde wil, stoppen met de behandeling, maar anderzijds voelt het aan alsof ik er nog nooit zo ver van af ben geweest, omdat ik nu elke controle kan horen, dat ik er mijlenver van weg gekatapulteerd ben. Helaas voel ik (nog) niets van de dosisvermindering tot nu toe. Het is alsof de trigger alleen al van de medicatie, heel m’n lichaam voldoende signaal geeft om zich totaal om zeep te helpen. Ik weet het goed te verbergen naar buiten toe, maar inwendig is er nog steeds, of misschien zelfs, nog meer, een storm bezig en die zou eindelijk wel eens mogen gaan liggen. Maar we zijn er weer actief mee bezig. Dosissen worden aangepast waar mogelijk, alternatieve behandelingen of bijkomende medicatie worden onderzocht en ondanks dat het nadien altijd een enorme kwak is als zo’n nieuwe ‘hoop-boost’ niet blijkt te werken, kan ik er alleen maar in geloven dat er wel iets verlichtend tussen zit! Ondertussen blijf ik m’n duurloopjes afhaspelen, wat mijn eigen ‘ontworpen’ middel is om met het heden, het verleden en de toekomst ietwat te kunnen omgaan en daarbij alle opties open te houden op zoveel mogelijk vlak! Ik hou jullie sowieso op de hoogte! Liefs, Lindsey
Comments